Op 2 oktober staat de Kerk stil bij de zorgzame aanwezigheid van onze engelbewaarders.
Volgens de Bijbel heeft God hun de opdracht gegeven om zijn geliefde kinderen te beschermen.

[Bron: RKK]

De engelbewaarders zijn volgens de katholieke traditie door God aangesteld om de mensen te verlichten, te beschermen, te geleiden en te besturen. Het doel van deze taken is niet het aardse welbevinden van de mens maar zijn eeuwig geluk bij God.

Ieder mens heeft een engel:
De Engelbewaarders of Beschermengelen zijn volgens de christelijke traditie de Engelen die zijn aangesteld om de mensen te behoeden voor het kwaad. Geloofd wordt dat God aan iedere mens, dus niet alleen aan de gelovige, een eigen beschermengel heeft toegewezen.

Kerkvaders:
De Katholieke Kerk heeft het bestaan van deze engelbewaarders nooit tot dogma uitgeroepen. Het is echter wel door de meeste gezagvolle theologen uit de katholieke traditie voor waar gehouden. In de Catechismus van de Katholieke Kerk wordt de Byzantijnse kerkvader Basilius de Grote (329-379) geciteerd: 'Iedere gelovige wordt terzijde gestaan door een engel om hem als een behoeder en herder naar het leven te leiden' (Adversus Eunomium 3:1). De westerse kerkvader Hiëronymus (ca.340-420) schrijft in zijn commentaar op het Matteüs-evangelie: 'Hoe groots is de waardigheid van de ziel, want iedere ziel heeft vanaf de geboorte een engel toegewezen gekregen om over haar te waken' (Comm. in Matt., XVIII, lib. II).

Babylonië:
Het geloof in engelbewaarders is niet typisch christelijk. In de Oudheid bestond het al bij de Babyloniërs, de Assyriërs en de Grieken. Er bestaat een theorie dat het joodse geloof in engelen afkomstig is van oosterse culturen in de tijd dat het Joodse volk in de Babylonische ballingschap verkeerde (6e eeuw v.Chr.).

Psalm 91:
In het Oude Testament wordt nergens expliciet gesteld dat aan iedere ziel een beschermengel is toegewezen. Een tekst die het dichtst bij het huidige katholieke standpunt komt is Psalm 91. Over de mens die zijn vertrouwen op God heeft gesteld zegt de psalmist: 'Hij heeft zijn engelen last gegeven op al uw wegen u te bewaken. Zij zullen u op hun handen dragen, geen steen zal uw voeten kwetsen' (Bronkhorst-vertaling).

Jezus over engelen:
De meest expliciete tekst van het Nieuwe Testament die met engelbewaarders in verband kan worden gebracht is hoofdstuk 18, vers 10 van het Matteüs-evangelie. Daar zegt Jezus tegen zijn leerlingen: 'Pas op dat je niet op één van deze kleinen neerkijkt, want Ik zeg jullie: hun engelen in de hemel zien voortdurend het gelaat van mijn Vader in de hemel.' Met 'deze kleinen' bedoelt Jezus de kinderen. Uit deze tekst is afgeleid dat alle kinderen engelen hebben en dat hun hemelse voogden in nauw contact met God staan.

Hebreeënbrief:
Een ander nieuwtestamentisch vers zegt over de engelen: 'Wat zijn zij anders dan dienende geesten, uitgezonden ten behoeve van hen die de redding zullen erven' (Hebreeën 1:14). 'Redding erven' betekent hier: deelachtig worden aan Gods heerlijkheid. Uit dit vers wordt afgeleid dat engelbewaarders niet zozeer bedoeld zijn om mensen tegen aards onheil te beschermen, maar eerder om ze veilig te geleiden naar het Koninkrijk van God.

Thomas van Aquino:
Kerkleraar Thomas van Aquino (1225-1274) behandelt het onderwerp van de engelbewaarders in Questio CXI en Questio CXIII van zijn Summa Theologiae. Volgens hem heeft de Goddelijke Voorzienigheid bepaald dat iedere individuele mens vanaf zijn geboorte, en niet vanaf zijn conceptie, een individuele engel heeft. Onze engelen kunnen ons beïnvloeden door in te werken op onze zintuigen en onze verbeelding. Ze kunnen onze wil echter niet sturen, we blijven te allen tijde vrij. Als een mens zonde bedrijft of kwaad overkomt, dan heeft een engel geen verdriet, zegt Sint Thomas. Een engel legt zich immers altijd neer bij de wilsbesluiten van de Goddelijke Rechtvaardigheid, die het feitelijke kwaad heeft toegestaan. Thomas zegt verder in navolging van Pseudo-Dionysius de Areopagiet dat de engelbewaarders tot de laagste rang van de hemelse hiërarchie behoren.

Liturgische gedachtenis:
De Katholieke Kerk viert de gedachtenis van de Engelbewaarders op 2 oktober. Pas in 1608 werd deze gedachtenis door paus Paulus V op de universele kalender geplaatst, eerst als een facultatieve viering later al een verplichte. Liturgiewetenschappers vermoeden dat de gedachtenis van de engelbewaarders is ingesteld als een verrijking van het feest van Sint Michaël op 29 september. De datum 2 oktober zou destijds de eerste gedachtenisloze dag na 29 september zijn.

Gebed tot engelbewaarder:
Veel katholieken zijn opgevoed in het besef dat een engel hun terzijde staat. Er zijn tal van kindergebedjes die dit besef voeden. Het bekendste gebed tot de Engelbewaarder dat vroeger werd aangeleerd luidt:

Engel van God die mijn bewaarder zijt,
aan wie de goddelijke goedheid mij heeft toevertrouwd,
verlicht, bewaar, geleid en bestuur mij.
Amen.

H.H. Engelbewaarders

[Bron: www.hetkatholiekegeloof.nl]

Het feest van de Heilige engelbewaarders op 2 oktober is gewijd aan de Beschermengelen en wordt eigenlijk als een vervolg op het feest van de aartsengelen (29 september) gevierd.

Met dit feest drukt de Katholieke Kerk haar geloof uit dat alle mensen door Gods engelen worden begeleid, beschermd en bewaard.

Dit wordt onder andere uit de Bijbel gefundeerd met de passages:

Matteüs 18:10
Hoedt u er voor een van deze kleinen te minachten, want Ik zeg u: zij hebben engelen in de hemel en deze aanschouwen voortdurend het aangezicht van Mijn Vader die in de hemel is.

en;

Handelingen der apostelen 12:15
Maar zij bleef volhouden dat het werkelijk zo was. Toen zeiden ze: "Dan is het zijn engel".

De Catechismus van de Katholieke Kerk zegt in artikel 336: Vanaf de kinderjaren tot de dood is het menselijk leven omringd door hun bescherming en voorspraak.

Iedere gelovige wordt terzijde gestaan door een engel om hem als een behoeder en herder naar het leven te leiden.

Vanaf het aardse bestaan neemt het christelijk leven in het geloof deel aan de gelukzalige gemeenschap van engelen en mensen, verenigd in God.

Het feest van de engel als schutsengel van een stad of koninkrijk komt voor het eerst voor in Spanje in de 15e eeuw.

Het feest van de persoonlijke engelbewaarder werd ingesteld te Rodez (Aveyron) door François d'Estaing in 1518 en werd aanvankelijk op 1 maart gevierd.